

Dügüne, Kinaya ve Misafirlige gittigimde hep kendi yapmis oldugum birseyleri götürürüm.
Misafirlige gittigimde kimi zaman bir kek yada Muffin.
Evin kücük kizi varsa tac toka . Genc kizi var ise taki yaparim misal.
Gittigim herangi bir misafirlige yada dügüne satin aldigim bir hediyeyi de götürebilirim tabiki.
Ama herseye emek vermeden sahip oldugumuz icin bu koca kalabaliklar arasinda yalnizliga mahkum olmuyormuyuz?
Satin aliyoruz ve emek harcamadan “ anlik “ mutluluklar yasiyoruz.
Satin aldigimiz sey ne kadar pahali ne kadar bizim icin kiymetli olsa da bir süre sonra bizi mutlu etmiyor. Ve icimizde ki yalnizlik gün attikca büyüyor…
Sebebi ise emek vermeden mululuk yasiyoruz…
Oysa emek verdigin birsey hem kendini hemde baskasini mutlu eder.
Bizi mutlu eden kücük seylerdir aslinda. Yaptigim bir gül buketinde bir kücük kizin gülümsemesine sebep olabiliyorsam…
Satin aldigim bir Paket cikolata ile de o cocuk mutlu olurdu.
kesin…
Büyük bir istah ile Cikolatasini yer ve bir süre sonra o mutlulugu giderdi.
Ama ele alinabilecek birsey hediye ettigimde onu her taktiginda mutlu olacak dimi?
evet…
Belki dolabin bir kenarinda yillarca bana bunu bir abla hediye etmisti deyip sakalyacaktir.
kimbilir…
24.12.2011 de Hurinin dogum günüydü.
Ve uzun bir düsünme sürecinden sonra ona ne yapacagimin kararini verip ve buYakma Gülden olusan bu kolyeyi yaptim.
Son Yorumlar / letze Kommentare